Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Oratio me istius philosophi non offendit; Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Duo Reges: constructio interrete. Sed ego in hoc resisto; Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata.

Si longus, levis;

Maximeque eos videre possumus res gestas audire et legere velle, qui a spe gerendi absunt confecti senectute.

Quis hoc dicit?

In enumerandis autem corporis commodis si quis praetermissam a nobis voluptatem putabit, in aliud tempus ea quaestio differatur.

Quonam, inquit, modo?

Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Si enim ad populum me vocas, eum. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Quid Zeno?

Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Est, ut dicis, inquam. Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

• Tollenda est atque extrahenda radicitus.
• In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.
• Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.

Ut pompa, ludis atque eius modi spectaculis teneantur ob eamque rem vel famem et sitim perferant?

Restat locus huic disputationi vel maxime necessarius de
amicitia, quam, si voluptas summum sit bonum, affirmatis
nullam omnino fore.

Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse
summum bonum, quo putet omnia referri oportere?

Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Sed fortuna fortis; Maximeque eos videre possumus res gestas audire et legere velle, qui a spe gerendi absunt confecti senectute. Non risu potius quam oratione eiciendum? Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.Si longus, levis; Et quidem, inquit, vehementer errat; Urgent tamen et nihil remittunt. Sed fortuna fortis;Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Itaque his sapiens semper vacabit. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.Quid, quod res alia tota est? Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Quis istud possit, inquit, negare? Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.

Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.

Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Venit ad extremum; Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Tanta vis admonitionis inest in locis; Itaque his sapiens semper vacabit. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Prioris generis est docilitas, memoria;

1. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.
2. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.
3. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.
4. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.
5. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus;